هاست و دامین چیست؟

نام دامنه و میزبانی وب دو سرویس کاملاً متفاوت هستند. کاربران با استفاده از نام دامنه، آدرس وب سایت شما را می یابند و به آن دسترسی پیدا می کنند.
وب سایت شما و همچنین آدرس دیجیتالی آن دارای پرونده ها و کد هایی است که فضای زیادی را اشغال می کنند و باید ذخیره شوند. میزبانی وب فضای واقعی یک کامپیوتر (سرور) است که تمام پرونده های وب سایت شما از جمله اسناد HTML و رسانه های موجود در صفحه ی شما، در این فضا ذخیره می شود.
میزبان وب باعث می شود تا کاربران بتوانند آدرس وب سایت شما را بیابند.

 

هاست چیست؟

میزبانی وب یا هاستیگ، کامپیوتر یا سروری است که افراد، وب سایت های خود را در آن ذخیره می کنند. اسناد html، تصاویر، ویدئو ها و ... در یک میزبان وب ذخیره می شود.
بیشتر اوقات، منظور از میزبانی وب، شرکت هایی می باشند که رایانه ها و سرور های خود را برای ذخیره سازی وب سایت ها و ارائه ی اتصال به اینترنت به کاربران اجاره می دهند. همچنین از سوی دیگر، به دیگر کاربران این امکان را می دهند تا بتوانند به پرونده های وب سایت شما دسترسی پیدا کنند.

برخی خدمات میزبان وب

معمولاً یک میزبان وب علاوه بر ذخیره سازی وب سایت های کاربران بر روی سرور های خودش، خدمات دیگری نیز ارائه می دهد. برخی از این خدمات عبارتند از:

• ثبت دامنه: خیلی از میزبان های وب، خدمات ثبت دامنه را نیز ارائه می دهند، بنابراین می توانید دامنه ی مورد نظر خود را از یک شرکت خریداری کنید و مدیریت آن را نیز توسط همان شرکت انجام دهید.
• ساخت وب سایت: برخی از ارائه دهندگان میزبانی وب، با استفاده از ابزار های ویرایش وب، خدمات ساخت وب را نیز برای کاربران انجام می دهند.
• میزبانی ایمیل: خدمات میزبانی ایمیل
• پشتیبانی از سخت افزار ها و نرم افزار های لازم برای سرویس دهی وب.

تفاوت میزبانی وب و دیتا سنتر

اصطلاح میزبانی وب معمولاً به سرور میزبان وب سایت شما و یا شرکت میزبانی که فضای آن سرور را به شما اجاره می دهد، اطلاق داده می شود.
منظور از دیتا سنتر یا همان مرکز داده، امکاناتی است که برای جاگذاری به سرور ها داده می شود.
دیتا سنتر می تواند یک اتاق، یک خانه و یا یک ساختمان بسیار بزرگ مجهز به منبع تغذیه ی اضافی و یا پشتیبان، اتصالات ارتباطی داده ها، کنترل های محیطی مانند تهویه ها، مهار آتش و دستگاه های امنیتی و ... باشد.

انواع مختلف میزبان وب

چهار نوع سرور میزبان وب وجود دارد:

• سرور های اشتراکی
• سرور های خصوصی مجازی
• سرور های اختصاصی
• سرور های ابری

از تمامی انواع سرور ها برای ذخیره سازی وب سایت های کاربران استفاده می شود. در واقع تفاوت آنها در ظرفیت ذخیره سازی، کنترل، سطوح مختلف نیاز به دانش فنی، سرعت سرور و قابلیت اطمینان می باشد.
در این بخش می خواهیم دو نوع اول را توضیح دهیم:

میزبانی اشتراکی

در میزبانی اشتراکی، یک سرور پذیرنده ی چندین وب سایت می باشد. تعداد وب سایت های موجود در میزبان های اشتراکی می تواند از یک تعداد کم تا چند صد و یا حتی هزاران وب سایت باشد.
معمولاً در میزبانی اشتراکی، دامنه ها از منابع سرور مانند حافظه ی RAM و یا CPU به صورت مشترک استفاده می کنند.
از آنجا که هزینه ی میزبانی اشتراکی خیلی کم است، اکثر وب سایت هایی که یک سطح متوسطی از ترافیک را دارند و دارای نرم افزار های استانداردی هستند، توسط این نوع سرور ها، میزبانی می شوند.
همچنین از آنجا که میزبانی اشتراکی به حداقل دانش فنی نیاز دارد در میان کاربران به طور قابل ملاحظه ای به عنوان یک میزبان ورودی پذیرفته شده است.
میزبانی اشتراکی معایبی نیز دارد. از جمله:

• عدم دسترسی به ریشه
• محدودیت در کنترل ترافیک های سنگین
• همچنین عملکرد سایت می تواند تحت تأثیر وب سایت های دیگر در همان سرور قرار گیرد.

میزبانی سرور خصوصی مجازی

یک میزبان سرور خصوصی مجازی یک سرور را به چندین سرور مجازی تبدیل می کند. تقسیم سرور به چندین سرور مجازی مانند این است که هر وب سایت سرور اختصاصی خودش را دارد. اما حقیقت این است که یک سرور میان چند کاربر به اشتراک گذاشته شده است.
کاربران ممکن است از طریق این سرویس میزبانی، دسترسی ریشه ای به فضای مجازی خود داشته باشند و یک محیط امن تر را تجربه کنند. این نوع میزبانی مناسب وب سایت هایی ایست که می خواهند کنترل بیشتری در سطح سرور داشته باشند، اما از طرفی نمی خواهند برای یک سرور اختصاصی هزینه کنند.
معایب سرویس دهی خصوصی مجازی عبارتند از:

• توانایی محدود در کنترل میزان ترافیک بالا و یا افزایش سرعت
• عملکرد وب سایت می تواند تا حدودی تحت تأثیر وب سایت های دیگر در سرور باشد.

توضیحاتی در مورد نام دامنه

نام دامنه چیست؟

هر کاربری که می خواهد وب سایتی راه اندازی کند، قبل از هر چیز به یک نام دامنه نیاز دارد. نام دامنه در واقع آدرس وب سایت شما می باشد.
برای داشتن دامنه ی شخصی خود، باید نام دامنه را در یک رجیستر دامنه، ثبت کنید.
نام دامنه مجموعه ای از کاراکتر هاست که به وب سایت شما هویت می دهد.
تمامی نام های دامنه منحصر به فرد هستند. این بدان معناست که از یک نام دامنه برای دو وب سایت استفاده نمی شود و از هر نام دامنه در دنیا فقط یکی وجود دارد.

دامنه های سطح بالا

سیستم نام دامنه یا DNS برای نام های دامنه، سلسله مراتب قائل است. دامنه های سطح بالا مجموعه ای از نام های تولیدی در سلسله مراتب مثلاً .org ، .com ،  .net هستند.
به طور مثال: google.com یک نام دامنه ی سطح بالا و .com یک دنباله سطح بالا می باشد.

تفاوت دامنه و زیر دامنه

یک نام دامنه منحصر به فرد است و باید در یک رجیستر دامنه ثبت شود. در حالیکه، زیر دامنه ها را کاربران می توانند به طور آزادانه در بالای نام دامنه خود تا زمانی که سرور آنها اجازه می دهد، اضافه کنند.
برخی معتقدند که زیر دامنه ها، دامنه های سطح سوم هستند. زیرا در دایرکتوری، زیر دامنه ها تحت دامنه ی اصلی قرار می گیرند. از زیر دامنه ها برای تقسیم وب سایت به چندین بخش و یا چندین زبان استفاده می شود.

چه کسی روند ثبت دامنه را کنترل می کند؟

روند ثبت دامنه فراتر از ثبت کننده های نام دامنه می باشند. در حقیقت، یک شرکت اینترنتی به نام ICANN بر روند ثبت نام دامنه ها در دنیا نظارت دارد.

نتیجه

اگرچه شاید هاست و دامین مشابه به نظر آیند، اما در اصل دو مقوله ی مجزا از یکدیگرند. دامین نام دامنه ی وب سایت شما می باشد. کاربران از طریق نام دامنه، وب سایت شما را می یابند. هاست، سروری می باشد که وب سایت شما بر روی آن قرار دارد و خدمات میزبانی به کاربران می دهد. کاربران از طریق خدمات میزبانی یا هاست، نام دامنه ی وب سایت شما را پیدا می کنند.